Każda grupa społeczna ma swój slang oraz fachową terminologię. Poniżej znajdziecie kilka zebranych zwrotów, wyrażeń jakimi posługują się biegacze – czyli obowiązkowy słownik biegacza.
Agrafka – nawrót na trasie biegu. Najczęściej na agrafce znajduje się punkt pomiaru czasu.
Babcia z parasolką – urodzona w 1939 roku, pani Maria Pańczak, pochodząca z Poznania biegaczka. Biega w wielu zawodach. Jej atrybut to biały strój oraz parasol, który zawsze ma na plecach.
Blachy/złom – po prostu zdobyte medale podczas różnych imprez biegowych.
Bufet – miejsce w którym wolontariusze podają wodę, izotoniki i inne smakołyki.
Chip – niewielki czujnik, dzięki któremu zawodnik uzyskuje oficjalny czas zawodów.
Cross – biegi przełajowe.
Czas netto/brutto – w rezultatach z zawodów podawany jest zazwyczaj czas netto i brutto. Różnica pomiędzy nimi to czas jaki upłynął zanim zawodnik matę pomiarową na linii startu, od której chip zaczął działać. Wynik netto pokazuje faktyczny czas biegu na danym dystansie.
Długas – zawodnik specjalizujący się w długich dystansach.
DNF – did not finish – zawodnik nie ukończył biegu oraz
DNS – did not start -zawodnik nie wystartował.
Endorfiny – wiązek chemiczny, nazywany często hormonem szczęścia, wydzielający się zarówno podczas biegania jak i każdej innej aktywności fizycznej.
Interwał – bieg wysokiej intensywności przerywany spacerem (lub szybkim marszem).
Izo / izotonik – napój izotoniczny.
Jack Daniels – jest to amerykański trener, który wywarł olbrzymi wpływ na całe pokolenia biegaczy. Mówi się o nim “World’s best coach”.
Kadencja – ilość kroków wykonywanych przez biegacza w ciągu jednej minuty.
Kalkulator treningowy – program, którego głównym zadaniem jest przeliczanie i przewidywanie czasu na docelowym dystansie, na podstawie wyników z dystansów krótszych.
Negative Split – sposób pokonywania dystansu, głównie na maratonie, gdzie pierwszą połowę biegnie się wolniej, a drugą nieco szybciej.
Noga podaje – gdy usłyszysz takie stwierdzenie od biegacza to nie oznacza, że nauczył się on jakiś małpich nawyków, tylko że dobrze mu się biega i jest w formie. Charakteryzuje się to lekkim i dynamicznym krokiem biegowym, z poprawną techniką.
Pasmo – syndrom pasma biodrowo-piszczelowego. Częsta kontuzja biegaczy objawiająca się bólem kolana po jego zewnętrznej stronie, spowodowana zbytnim napięciem mięśni biegnących od biodra do piszczeli.
PB – z ang. personal best, rekord życiowy, życiówka. Jak zwał tak zwał.
Pejs (pacemaker) – potoczniej “zajączek”- osoba nadająca tempo biegu (biegnąca na ustalony wcześniej czas). Pacemaker pomaga biegaczom dobrze rozłożyć siły.
Pronacja – naturalny ruch stopy do wewnątrz, który wykonuje ona podczas biegu. A konkretnie podczas procesu przetaczania stopy z pięty na palce.
Próg mleczanowy – zwany progiem przemian beztlenowych, progiem anaerobowym. Jest ostatnim obciążeniem treningowym, po którego przekroczeniu stężenie kwasu mlekowego we krwi wzrasta.
Przebieżki – ich celem jest pobudzenie (dogrzanie) organizmu (dystans od 80m do 300m).
Przetarcie – jest to start kontrolny przed startem docelowym. Pozwala on zawodnikowi wejść w rytm szybszego biegania i całego cyklu treningowego.
Pudło – znane nie tylko w bieganiu podium.
Pułap tlenowy (VO2max) – maksymalną ilość tlenu, jaką ustrój może pochłonąć w jednostce czasu. Ważny parametr wytrenowania biegacza.
Rozbieganie – wolny bieg na koniec treningu -inaczej schłodzenie.
Roztrenowanie – okres regeneracji organizmu po sezonie treningowym. Trwa on zazwyczaj kilka tygodni, po ostatnim ważnym starcie jesiennym.
Siła biegowa – są to ćwiczenia kształtujące siłę: skipy, wieloskoki, podbiegi.
Stopa neutralna – (tzw. szwajcar) stopa przetacza się względnie prosto (ani za mocno do środka, ani za mocno do zewnątrz).
Strefy startowe – to wydzielone obszary za linią startu, w których zawodnicy grupują się według czasów jakie zakładają na mecie. Na maratonie takie strefy są podzielone zazwyczaj co 15 minut i oznaczone są kolorami lub tabliczkami.
Stretching – pochodząca z języka angielskiego nazwa rozciągania mięśni. Stosuje się go przeważnie przed treningiem, czasami również po, w celu zabezpieczenia się przed kontuzjami.
Supinacja – supinacja to z kolei ruch do zewnątrz. Biegacz spada na piętę i zamiast wykonać ruch do wewnątrz, zamortyzować wstrząs, jego stopa “leci” na zewnątrz.
Ściana – jest to moment kryzysu w trakcie biegu długodystansowego, który przychodzi zazwyczaj między 30 a 35km (w maratonie). Jest to efekt wyczerpania energetycznego oraz braków w wytrenowaniu. Następuje wówczas znaczny spadek prędkości, wielu zawodników przechodzi nawet do marszu lub w skrajnych przypadkach staje.
Średniak – biegacz trenujący średnie dystanse.
Ultras – biegacz dystansów ultra, czyli dłuższych niż maraton.
WB1 (zakres pierwszy) – wytrzymałość biegowa w pierwszym zakresie, określana również jako rozbieganie. Intensywność wysiłku do 75% tętna maksymalnego.
WB2 (zakres drugi) – wytrzymałość biegowa w drugim zakresie. Rozwija wytrzymałość ogólną oraz podnosi poziom pułapu tlenowego. Intensywność wysiłku pomiędzy 75%, a 85% tętna maksymalnego.
WB3 (zakres trzeci) – wytrzymałość biegowa w trzecim zakresie. Zakres tętna maksymalnego 80%-90%.
Weteran – w bieganiu weteranem zostaje się z chwilą ukończenia 35 roku życia.
Zajechanie – przetrenowanie.
Zakwasy – mikrouszkodzenia mięśni, które błędnie były utożsamiane z produkcją dużej ilości kwasu mlekowego zalegającego w mięśniach.
Zawijać asfalt – takiego określenia używa biegacz dla wyrażenia swojej dużej szybkości biegu.
Żelki – żele energetyczne.